آن مهر بر که افکنم؟ آن دل کجا برم؟...

پسر دوستم پاشو کرده توی یه کفش که من میخوام برم برای خودم زندگی کنم ..باید برام جا بگیری کرایه ش رو هم خودت بدی!!!امروز دوستم زنگ زده با ناله و گریه میگه حالا باید چیکار کنم؟ بهش میگم  تو موظف نیستی براش جا بگیری و کرایه ش رو هم بدی...18 سالشه...میگه درسته ولی آخه دلم نمیاد..اینکه کار و کاسبی درست حسابی نداره از خودش!!!تازه کاشف به عمل میاد که آقا یه واحد کامل هم میخوان!! و حوصله اینکه هم اطاقی داشته باشن رو ندارن!!!!

به دوستم میگم تا وقتی ننه باباهای ایرانی دست از لوس کردن بچه هاشون بر ندارن همینه...بچه ها هم تا اونجایی که بتونن میتازونن و سواری میگیرن...

اون یکی دوستم برای دخترش ماشین صفر کیلومتر و تازه از کمپانی در اومده خریده...سنگ دهن واز کرد گفت این تازه راننده ست حالا باید کلی نکته توی رانندگی یاد بگیره...ماشین به این نویی براش مناسب نیست...به خرج دختره نرفت که نرفت..پدر و مادر بیچاره از شب تا صبح یه کار دوم هم گرفتن تا بتونن از پس مخارج زندگی بربیان..حالا دیروز خبر رسیده که دختر خانم ماشین رو نتونسته کنترل کنه و سر یه پیچ محکم کوبونده به گاردریل...کلی خرج گذاشته شده روی دستشون...حالا خداروشکر که خودش طوریش نشده...

اینا رو میشنوم و حرص میخورم...یاد یکی از همکارهای کاناداییم میوفتم که 3 تا پسر داره و با اونکه خونه از خودشونه هر سه تا پسر باید برای اطاقهاشون به اون کرایه بدن...یعنی برای استفاده از آبگرم و اینترنت و حتی غذا..هم ازشون پول میگیره...تازه باید توی تمیز کردن خونه هم کمک کنن وگرنه در خروجی رو نشونشون میده...خیلی هم با افتخار تعریف میکرد..که یه دفعه به پسر وسطیه گفته فلانی دیشب نوبت تو بود قبل از خواب گاز خوراکپزی رو تمییز کنی ..چرا انجام ندادی؟؟ اونم گفته مامان من اصلا با این تمیزکاری نوبتی توی خونه مشکل دارم...مادرش هم گفته شرط زندگی توی این خونه احترام گذاشتن به قوانینشه...برادر بزرگت داره ماهی 100 دلار بیشتر میپردازه چون دوست دخترش هفته ای دوشب میاد اینجا میخوابه و از حموم و دستشویی اینجا استفاده میکنه...اون یکی برادرت ماهی 75 دلار بیشتر میپردازه چون مدام باید از اینترنت استفاده کنه بخاطر شغلی که داره...ما خیلی منصفانه با شماها رفتار میکنیم...اگر قرار باشه خودتون خونه بگیرین باید چند برابر خرج کنین...پسرش گفته اگه اینه پس من میرم جا میگیرم برای خودم...اونجا دیگه کسی ازم حساب پس نمیگیره که چرا اجاق گاز رو نسابیدم...

مادرش هم گفته بفرمایین ..بسلامت..فقط یادت باشه کرایه اول ماه تا حالا رو باید پرداخت کنی بعد بری...خانم همکار میگفت پسرش اول یه هفته گشته دیده با این پولی که میتونه بده فقط میشه با چند نفر هم اطاقی شد...بعد هم که رفته بهشون ملحق شده فقط دو ماه دوام آورده و از طریق واسطه گری یکی از برادراش پیام داده که غلط کردم...حتی اگه مامان اجاره بیشتر هم بخواد میدم فقط بذاره برگردم توی اطاق خودم!!!همکارم با شیطنت میخندید و میگفت برای اینکه تنبیهش کنم پیام دادم باید فکر کنم...یه دو هفته ای طولش دادم...یه روز دیدم پسرم داره به موبایلم زنگ میزنه و تا جواب دادم زد زیر گریه و گفت مامان ...ترو خدا بذار برگردم...قول میدم نه تنها گاز ...بلکه کل خونه رو هر شب برات تمیز کنم...بهش گفتم باشه فردا میتونی بیایی...وقتی دیدمش جا خوردم ...بوضوح لاغر شده بود..برای مادرش تعریف کرده که  از شدت آزار و کثیفی هم اطاقیها داشته روانی میشده... یکیشون معتاد بوده...اون یکی از شدت شلختگی و کثیفی مشکل پوستی پیدا کرده بوده و پشت گردنش یه حفره ای ایجاد شده بوده که کرم توش زندگی میکرده!!! میگفت دلم خون شده بود ولی با لبخند به حرفهاش گوش دادم و  آخرش گفتم ..تقصیر خودته...این بلاهایی که سرت اومد بخاطر عدم رعایت قوانین این خونه ست...حالا فهمیدی که شرایط این خونه با همه سختی هاش از خیلی جاها بهتره و الان دیگه قدر خونه و اطاقت رو میدونی..اون یکی همکارم که اونم کاناداییه...با 4 تا بچه از شوهرش جدا شده بود...پسر بزرگش کمی گردن کشی میکرد..یه شب به مادرش میگه من دارم با دوستهام میرم یه جا برای پارتی و دورهمی ...خیلی دیر برمیگردم...مادرش میگه اون منطقه پرت و خطرناکه..هیشکی اونوقت شب از اون ناحیه تردد نمیکنه ..بیابونیه و اگه بلایی سرت بیاد هیشکی نمیفهمه..یا نرو یا اگه میری بمون صبح که هوا روشن شد برگرد...خلاصه...آقا پا میشه میره اونجا و نصف شب گذشته بوده که با دو تا از دوستهاش تصمیم میگیرن برگردن...توی ماشین با هم حرفشون میشه و او دو تا بظاهر دوست این که گویا حال جسمی و روحیشون  هم چندان مساعد نبوده پسر دوستم رو از ماشین پیاده میکنن...از اونطرف بارون سیل آسا هم شروع به باریدن میکنه و این پسر حتی بالاپوش مناسب هم نداشته...فقط ۲۵ درصد از باطری موبایلش مونده بوده و تازه بخاطر پرت بودن اون منطقه آنتن دهی هم خیلی ضعیف بوده...ضمن راه رفتن زیر بارون هی با مادرش تماس میگرفته و تماس برقرار نمیشده...بعدا گفته بوده که بوضوح صدای زوزه حیوانات وحشی رو میشنیده و از ترس و سرما بحال سکته افتاده بوده..خصوصا وقتی که روش رو بر میگردونه و حس میکنه که سایه ای داره تعقیبش میکنه...در نهایت مادرش براش تکست میفرسته که...همونجوریکه خودت رفتی...خودت هم باید برگردی!! من نمیتونم این وقت و توی این تاریکی کمکی بهت بکنم!! میتونستم هم نمیکردم!! ..چون نمیدونم کجایی؟ منطقه رو هیچکدوممون بلد نیستیم که بتونیم همدیگه رو پیدا کنیم...بهترین کار اینه که موبایلت رو تا رسیدن پلیس سعی کنی روشن نگه داری تا بتونن پیدات کنن...و خودش سریع با پلیس تماس گرفته و موضوع رو براشون توضیح داده...سرتون رو در نیارم...خدا رحم کرده که موبایل تا رسیدن پلیس ...دقیقا تا لحظه ای که پلیس بتونه توی اون جاده متروکه پیداش کنه روشن مونده و اونو در حالی پیدا کرده بودن که کنار جاده چمباتمه زده بوده و از ترس و سرما تقریبا داشته بیهوش میشده...بعد هم سرمای سختی خورده و بخاطر شوکی که از ترس بهش واقع شده بوده تقریبا 1 هفته توی بیمارستان بستریش میکنن...همکارم میگفت..به عنوان یه مادر خیلی اذیت شدم ولی حقش بود..به حرفم گوش نداد و دردسر درست کرد...این داستان هم یه درس عبرتی شد برای خودش و هم بقیه بچه هام.. که باید در هر شرایطی به حرف من گوش بدن..گوشم به حرفهاش بود و دلم به این فکر که آیا یه مادر شرقی هیچوقت به بچه ش که در چنین شرایط پر استرسی قرار گرفته میگه حتی اگر بتونم هم نمیام؟؟؟!!! آیا اگر برای اون بچه اونشب اتفاق غیر قابل جبرانی میوفتاد این مادر میتونست خودش رو ببخشه؟؟ 

چند سال پیش پسرم توی دوره دبیرستانش یه همکلاسی چینی داشت...این پسر با مادرش از چین اومده بودن ..پدرش توی مملکت خودشون یه بیزینس خیلی خوب داشت و کلا جزو دسته پولدارها محسوب میشدن...توی یه محله گرون یه خونه بزرگ 5 خوابه برای این دوتا خریده بود...یکی یه ماشین لاکچری هم زیر پا داشتن و مثلا برای تحصیل پسرشون اومده بودن ولی شازده شون هر کاری که بگین اینجا انجام داد بغیر از درس خوندن...معتاد به مواد مخدر شد...پای ثابت پارتیهای آنچنانی بود...سر کلاس ها حاضر نمیشد چون شب قبل دیر وقت از فلان پارتی برگشته بود...اخیرا اعلام کرده که همجنس گراست و طرفدار سرسخت گروههای حامی اونا شده و در کنار یه مرد خیلی قوی هیکل ژستهای چندش آوری میگیره و اون آقا رو شوهر خودش اعلام کرده...

اون یکی همکلاسی هندی...همیشه عادت داشت همه رو مهمون کنه و بدون توجه به اینکه پرداخت پول نهار 15 تا همکلاسی که با هم قرار  دورهمی گذاشتن خیلی گرون خواهد شد با افتخار اعلام میکرد که هزینه ها رو پرداخت خواهد کرد و بقیه مجازن هر چقدر دلشون میخواد غذا و اسنک و آشامیدنی بخورن...وقتی بقیه بهش هزینه بالای اینجور دورهمی ها رو گوشزد کردن گفته که خیالی نیست...پدر و مادرش هر دو دارن سود خوبی از بنگاه معاملات ملکی شون بدست میارن و این جور خرجها براش فقط یه قسمتی از پول توی جیبیشه که داره هزینه میکنه... 

توی راه برگشت ..در حین رانندگی به این فکر میکردم که چقدر طرز فکر ما شرقیها با این غربیها متفاوته...ماها بیشتر با احساسمون زندگی میکنیم و اینا با منطقشون...بچه های ما با حس امنیت و حمایت بیشتری بزرگ میشن و بچه های والدین غربی شاید با حس اعتماد به نفس بیشتری... در مقام مقایسه ..از نظر اینا ما به معنای واقعی کلام بچه هامون رو لوس میکنیم...ما یعنی ما شرقی ها...یاد یه جمله سهراب سپهری میوفتم که در یکی از نامه هاش خطاب به دوستش گفته:ایران مادر های خوب دارد و غذاهای خوشمزه و روشنفکران بدو دشتهای دلپذیرو............................................................................................................................................................................

.............................................................................................................................................................................................................و همین.