سکوت سرشار از ناگفته هاست...

هوا بس ناجوانمردانه سرده و بعد از مدتها تونستیم همدیگه رو به صرف قهوه دعوت کنیم بلکه به این بهانه یک کم از پیله تنهاییامون دربیاییم...میگه من خیلی بدبختم...هیچوقت شانس درست و حسابی نداشتم...هی من دلیلی و برهان میارم که نه بابا...تو حواست نیست که خیلی هم خوشبختی..باز خودشو میزنه به کوچه علی چپ و اصرار داره به اینکه همه اشتباهات عمدی و غیر عمدی زندگیش رو بندازه گردن بخت و اقبال و خلاص...آخر یه نفس عمیقی میکشم از سر خستگی و بهش خیره میشم...یاد حرف خدابیامرز پدر بزرگم میوفتم که همیشه میگفت: آدمیکه خوابه رو راحت میشه بیدار کرد ولی امان از وقتیکه یکی خودشو زده باشه به خواب!!! دلم میخواد بهش بگم تو بدبختی یا اون دوستمون که همیشه جلوی بقیه مانور عشق و علاقه بی اندازه بین خودش و شوهرشو میده  و اصرار داره که اونا رو  بعنوان یه زوج خیلی نمونه و خوشبخت به همه معرفی کنن اونوقت یه روز کاری که اتفاقا سرت هم خیلی شلوغه تلفن میزنه و با بغض و گریه التماس میکنه یه وقت بذاری همون روز ببینیش چون داره به مرز جنون میرسه و بعد که دیدیش تا یه هفته مثل آدمهای منگ و مات میشی چون دیگه نمیدونی باید به چه چشمی به اون حیوان دو پا که عنوان شوهر عاشق و پدر فداکار رو یدک میکشه نگاه کنی!!! شوهری که با وجود یه زن نجیب و بچه های نازنین با سه تا زن بدکاره بطور همزمان در ارتباطه و زن بیچاره ش که نمیدونه این دردسر رو چجوری رفع و رجوع کنه و فقط تو رو امین دونسته تا پیشت درد دل کنه و ازت راه چاره ای بخواد.....دلم میخواد بهش بگم بدبخت تویی یا اون یکی دوست و همکار سابق که انقدر رفتارهای غیر عادی از پسرش دیده تا راضی شده با یه صکص تراپیست درباره این مشکل پسرشون مشورت کنن ....تازه پسرش هی روز به روز هم داره بدتر میشه...دلم میخواد بهش بگم بدبخت تویی یا اون همکار من که داره سر دو تا شغل سخت جون میکنه تا از پس مخارج سنگین تحصیلی  و کرایه آپارتمان پسر بی مسئولیتش بر بیاد و عوض دستت درد نکنه پسرش با کتک و تهدید شبونه از خونه بیرونش کرده و اون چند وقت پیش با خجالت گفته که مدتیه داره توی ماشینش زندگی میکنه چون دیگه پولی براش نمیمونه تا جایی رو برای خودش کرایه کنه...دلم میخواد خیلی چیزای دیگه رو هم بهش بگم ولی......چاره ای بجز سکوت ندارم...سکوتی که سرشار از ناگفته ها هست و خواهد بود...