موضوع انشاء: دوشنبه خود را چگونه گذراندید؟

بعد از مدتها گذارم افتاده به خوار و بار فروشی محل قدیمی....یه زن و شوهر افغانی هستن که به نوبت توی فروشگاه پشت دخل میشینن و چند تا کارگر رو مدیریت میکنن..یه چرخی میزنم ..میرسم به قفسه حبوبات و  رشته و کشک و غیره... وسوسه میشم حالا که هوا سرده و قراره برف هم سرافرازمون کنه خوبه آش بار کنم...خلاصه که همیشه فقط  برای خرید یه قلم جنس میرم توی فروشگاه ولی شیطونه گولم میزنه و کلی کار میده دستم...خانم فروشنده پشت دخله...یه خوش و بشی میکنه و میگه آهان...از نشانه ها برمیاد که میخوای آش بپزی؟!بعد شروع میکنه که من خودم عاشق آش کشک ایرانیها هستم ولی شوهرم مشکل معده داره و آش براش نفخ آوره...جلوی خودش رو هم نمی تونه بگیره و تا خرخره میخوره و بعدش گلاب به روتون ...اینجا مشتریهایی که میدونن من آش دوست دارم  دور از چشم شوهرم برام میارن و منو خجالت میدن...اینو میگه و نخودی میخنده...فعلا  شد یه نفر...خداحافظی میکنم و میام بیرون.درست دم در فروشگاه اون دوستم که شوهرش دندانپزشک خانوادگیمونه رو میبینم که اومده خرید...اصرار میکنه بیا بریم آفیس بشینیم یک کم گپ بزنیم..تا میگم نه بخدا سرم شلوغه کار دارم چند تا فحش مثبت 18 میده که چون خانواده ازینجا رد میشه نمیتونم بگم چی  ولی بالاخره زورش میچربه و منو بار به دست میبره توی آفیسشون که فقط دو سه قدم تا خواروبار فروشی فاصله داره...کادرشون همه ایرانی و آشنا هستن ..کلی مورد استقبالشون قرار میگیرم..اون دوستم که خانم دکتره موقع خداحافظی بلند بلند میگه آش پختی تنها تنها نخوریا!!یاد ما هم باش!!میگم چشم سهم شما هم محفوظه....خوب تا اینجا شد 8 نفر ...موقع رانندگی یادم میاد باید ظرف یه بار مصرف بخرم ..سر فرمون رو کج میکنم سمت فروشگاه...یه چرخی میزنم و چند تا ظرف دردار میگیرم  و تا پامو میذارم توی محوطه پارکینگ اولین دانه های برف چرخ زنان روی گونه هام فرود میان...تا برسم توی خونه کلی  برف باریده و چهره شهر رو بکلی عوض کرده...توی آسانسور همسایه ایرانیمون رو میبینم و اون با اشاره به رشته و کشک توی کیسه دستم میگه دخترم بارداره و هی نق میزنه آخه تو چجور مامانی هستی که من هوس آش دارم و برام نمی پزی؟!خوب چه کنم مگه این ساعت کاری طولانی دیگه مجالی میده که آدم یخورده به حال و روز خودش و اطرافیانش برسه؟؟!! حالا مطمئنم که بغیر از خانواده خودم باید برای 12 نفر دیگه هم آش بپزم و بفرستم...برم ...برم که خیلی کار دارم...میدونم  خسته میشم ولی به شاد کردن دل کلی دوست و آشنا که توی این روز برفی از خوردن  آش سنتی و معروف  ایرانی  لذت خواهند برد می ارزه...جای شما خالی.