برای پدر....

بیرون هوا گرفته و ابریه...مثل اکثر اوقات داره بارون میاد..اینجا روبروی پنجره نشسته م و بارش بارون رو نگاه میکنم...از ماگ کافی که کنار دستمه بخار ملایم بلند میشه و عطر دلنشین قهوه دم کرده منو میبره به گذشته ها....چشمم میوفته به قاب عکس کوچکی که روی شومینه کنار اون سماور مسی قدیمی گذاشته شده...عکسی از سالهای دور....سه ساله م...مادرم منو در آغوش گرفته ..از فراز شانه ش  خم شدم و دستم رو بطرف پدر که با لبخندی بر لب  برام آغوشش رو باز کرده برده م..عکاس دیگه مهلت نداده  و قبل ازینکه دستهامون بهم برسن اون لحظه رو ثبت کرده....با خودم فکر میکنم سالها بدنبال هم اومدن و رفتن.... ولی هنوز دستهای من و پدر از هم دور موندن....  بزرگ شدم...به سن نو جوانی رسیدم...ازدواج کردم....بچه دارشدم..یه میانسالی رسیدم....ولی همیشه جای پدر توی لحظه لحظه زندگیم خالی بوده ...43 ساله که نیست و من  در حسرت گرمای امید بخش دستهای مردانه و مهربانش هستم...امشب  شب سالگرد فوت پدرمه...چند نفر از نزدیکانم طبق روال هر سال لطف کردن و  شب سالش رو تسلیت گفتن...ولی عمو جانم یه کار ارزشمند دیگه هم انجام دادن ...بدون اینکه ازشون بخوام از سنگ مزار پدرم که در واقع منزل ابدی اوست عکسی برام فرستادن...برای منکه سالهاست در غربتم همینم غنیمته....تا راحت تر غمهای تلنبار شده از  این فراق رو بیرون بریزم.....اگر پدرتون فوت کردن روحشون قرین رحمت الهی و اگر هنوز زنده هستن خدا براتون حفظشون کنه و سایه شون مستدام ....خیلی قدرشون رو بدونین...فقط خدا میدونه یه تلفن ساده برای احوالپرسی و یه آغوش گرم و حمایتگر پدرانه با آدم چه میکنه و داشتنش چقدر مهم و حیاتیه...

گر به تو افتدم نظر چهره به چهره رو به رو

شرح دهم غم تو را نکته به نکته مو به مو

از پی دیدن رخت همچو صبا فتاده‌ام

خانه به خانه در به در، کوچه به کوچه کو به کو

می‌رود از فراق تو خون دل از دو دیده‌ام

دجله به دجله یم به یم، چشمه به چشمه جو به جو

مهر تو را دل حزین بافته بر قماش جان

رشته به رشته نخ به نخ، تار به تار پو به پو

در دل خویش "طاهره"، گشت و ندید جز تو را

صفحه به صفحه لا به لا پرده به پرده تو به تو..